Jałowa martwica guzowatości kości piszczelowej

Kości są zbudowane z żywej tkanki, która boli, jeśli zostanie uszkodzona, krwawi, jeżeli zostanie złamana, zmienia swój kształt pod wpływem nacisku

oraz ulega procesom starzenia. Podobnie jak inne struktury, kości mają nerwy, naczynia krwionośne i chłonne oraz mogą się w nich rozwijać procesy chorobowe.

Brak dopływu świeżej krwi tętniczej do części kości może spowodować obumieraniem tkanki kostnej, czyli jałową martwicę kości.

Moore Anatomia kliniczna. Tom I – Keith L. Moore, Arthur F. Dalley, Anne M. R. Agur

Wrzesień/Październik są miesiącami, w których zawodnicy zmieniają trenerów/grupę treningową, zatem nieuniknione jest pojawienie się nowych/mocniejszych bodźców treningowych, dlatego ich wdrożenie powinno być stopniowe i możliwie zindywidualizowane.

Ostatnio wielu rodziców zadawało mi pytania w prywatnych wiadomościach- dotyczyły one jałowych martwic kości wśród zdrowych dzieci trenujących powyżej 4 jednostek tygodniowo (sport półprofesjonalny/ profesjonalny).

W miejscach przyczepów dużych ścięgien, przenoszących do obszarów wzrostu kości może spowodować stan zapalny tkanki kostnej oraz rozdzielenie jej warstw.

Mówimy tu o chorobie Osgood Schlattera (j.m. guzowatości kości piszczelowej), Haglunda-Severa (j.m. guza pietowego) oraz Köhlera (j.m. kości stopy) Choroba charakteryzuje się fazowym przebiegiem. Wyróżniono 4 następujące fazy choroby:

1. Faza początkowa – początek obumierania fragmentu kości, objawy nie zawsze są zauważane

2. Faza jałowej martwicy – tworzy się martwicza tkanka kostna

3. Faza fragmentacji – dochodzi do stopniowego zastępowania martwiczej tkanki kostnej nową kością. W tym okresie tw

orząca się kość jest najbardziej narażona na deformacje.

4. Faza odbudowy i utrwalonych zmian – martwicza tkanka kostna zostaje całkowicie zastąpiona nową, prawidłową tkanką kostną. Kształt nowo powstałej kości zależy od postępowania pacjenta (stopnia obciążania chorej kończyny) w fazach II i III.

W mojej praktyce często mam styczność z tą kontuzją. Choć przyczyna powstania jałowych martwic nie jest często znana, to z własnego doświadczenia zauważam, że występuje kilka predysponujących czynników: - okres dojrzewania (czynniki hormonalne), - okres szybkiego wzrost

u, powyżej 1cm na miesiąc,

- gra na twardym/zmrożonym boisku (ew. hali),

- zbyt duże objętości treningowe (zdarza się że mając 4treningi + mecz dochodzi basen, indywidualny treningi z trenerem, 3-4lekcje wychowania fizycznego (przede wszystkim te gdzie NIE występują elementy gimnastyki), rekordziści mieli tych sportowych aktywności powyżej 12 w tygodniu,

- niewystarczająca regeneracja (jakość snu/żywienia/przewlekły stres!). Wystarczy że jednocześnie występują 2 lub 3 wyżej wymienione czynniki- wówczas możemy spodziewać się takiego rezultatu.

W konsekwencji objawia się to: a) na początku: - bolesnością po zakończonym treningu,

- bolesnością rano po przebudzeniu - miejscową tkliwością

- utykanie b) w fazie zaostrzenia dochodzi: - widoczny obrzęk - zaczerwienienie

- stan zapalny - ból podczas chodzenia po schodach, a nawet podczas zwykłego spaceru.

Wrzesień/Październik są miesiącami, w których zawodnicy zmieniają trenerów/grupę treningową, zatem nieuniknione jest pojawienie się nowych/mocniejszych bodźców treningowych, stąd ważne by współpracować ze specjalistami.

Wyłapanie tej powszechnie występującej kontuzji u młodych sportowców w pierwszych jej etapach daje nam możliwość przejść ją łagodnie. Najważniejszym aspektem dla rodzica i zawodnika jest by Ten nie tracił treningów i jak najszybciej wrócił do pełnych obciążeń.

W razie wystąpienie pierwszych symptomów warto się skonsultować ze specjalistą, by rozwiać podejrzenie, a w razie potwierdzenia diagnozy natychmiast rozpocząć proces rehabilitacji w celu szybkiego powrotu uprawianej dyscypliny.

Ten artykuł napisałem na brudno wiele lat temu, ale podpisuje się pod nim obiema rękoma.

Chwytajcie

Pozdrawiam D.